Co o nim myślę
Jako o człowieku – żal mi go trochę, bo był wydany na pastwę własnych rządz, które targały nim przez jego burzliwe i awanturnicze życie. Służył czemuś w co nie wierzył, potem ułożył sobie życie rodzinne i niektóre źródła podają, że zginął otruty przez rodzinę dziewczyny, do której się zalecał.
Co do jego twórczości, bezsprzecznie był niezwykle utalentowany i twórczy. Posiadał umiejętność portretowania kobiet i z portretów madonn, które malował widać, że lubił blondynki. Dla człowieka renesansu piękno było ważną kategorią, odbijającą piękno samego Boga, a będąc pięknym człowiek miał udział w istocie Boga. Smuteczek dla tych wszystkich, którzy nie byli za ładni. Kategoria piękna duchowego była pokazywana przez piękno zmysłowe. Widać, że Matki Boże w obrazach malarza z czasem pięknieją uzyskując postać młodej Florentki.
Ja lubię te wizerunki, bo pełne są dopracowanych szczegółów, można potrenować oko, wejść w grę z malarzem, który prowadzi nasze spojrzenie w różne miejsca obrazu, opowiadając nam pewną historię. Niekiedy wcale nie świętą. Rysunek w twórczości Filippa jest bardzo dopracowany. Widać tak jakby delikatny czarny kontur postaci. Dla mnie to trochę wehikuł czasu. Czuję się jak obywatelka Florencji. Myślę, że człowiek w sumie tak bardzo się nie zmienia. Jego otoczenie zmienia się znacznie szybciej.
Brat Filip – nie taki święty
imię i nazwisko: Filippo di Tommaso di Lippi
wiek: 63
miejsce urodzenia i śmierci: ur. 1406 we Florencji śm. 1469 w Spoleto
piętro: wczesny renesans
bagaż: freski kościelne, madonny z dzieciątkiem
Czasy
Przede wszystkim mamy do czynienia z Florencją – centrum kulturalnym, artystycznym i handlowym – renesansem! Wszystko pod skrzydłami bogatej rodziny bankierów – Medyceuszy. W 1434 r. Cosimo de’Medici zdobywa kontrole nad miastem. W tym okresie we Florencji tworzą: Masaccioi, Donatello, Sandro Botticelli. W literaturze humanizm: Petrarka i Boccaccio. W myśli ludzkiej rodzi się skłonność do indywidualizmu, zainteresowanie naukami przyrodniczymi.
ŻYCIE OSOBISTE
Osierocony w wieku 2 lat, Filippo rozpoczął nowicjat jako ośmioletni chłopiec, a wstąpił ostatecznie do zakonu karmelitów mając 15 lat. Klasztor opuścił dzięki malarskiemu talentowi i dopiero wtedy rozpoczął życie burzliwe i pełne namiętności. W wieku 50 lat zostaje kapelanem w Prato i tam nawiązuje romans z zakonnicą, którą w końcu porywa – Lukrecja Buti. Ma z nią 2 synów – Filippina, który idzie w ślady ojca (uczy się u Botticellego) i Aleksandra. Po wstawiennictwie Cosmy Medyceusza, papież Pius II zwalnia Lukrecję i Filippa ze ślubów zakonnych, pobierają się.
Bagaż
Malarz maluje to na co ma zlecenia- freski w kościołach, wizerunki świętych, przedstawienia biblijne. Robi to jednak w nowy, „świecki” sposób. Postacie w scenach zbiorowych nudzą się, rozglądają na boki, dzieci baraszkują, całość przypomina bardziej świecką imprezę na dworze Medyceuszy niż religijne uniesienie. Często Madonny, które maluje to portrety własnych kochanek, przez co był napiętnowany przez św. Antoniego, arcybiskupa Florencji. Sztuka „skaralna” uzyskuje w wykonaniu Lippiego lekkość scenek rodzajowych.
Artykuły z tej kategorii
RODO >> pobierz
Regulamin sklepu internetowego >> pobierz